4x MONT VENTOUX!

Heel vroeg opstaan dus vanochtend. Iedereen slaapt nog als ik in alle vroegte met de fiets achter in de auto richting Bedoin rijd. Op het parkeerterrein net buiten het dorp ontmoet ik Maarten en Menno en de vriend van Menno die ons op de gevoelige plaat  vastlegt bij de start van de eerste klim. Het is 02:30u in de ochtend!
Koud is het niet, het is nu al 20 graden. Met de lampen op de fiets en helm gaan we van start. We hebben er zin in! Na een paar kilometer gaat de telefoon van Maarten. Het is Theo Visser! Hij belt ons om ons veel succes te wensen vandaag. Theo en Bernice zijn niet mee naar Frankrijk. maar verzorgen de Facebook pagina van Klimmen tegen ms op afstand! 
Nadat we een paar kilometer geklommen hebben draaien we linksaf het beroemde bos van Bedoin in. De weg wordt flink steiler en onze hartslag hoger...
Dit beroemde bos is overdag een weg waar geen einde aan lijkt te komen, 's nachts heb je helemaal geen idee hoe ver je nog moet...Misschien wel een voordeel?

Na een paar kilometer in dit bos heeft Maarten ineens 2 lekke banden. Hij blijkt 3 punaises in z'n voor- en achterband te hebben!! Een gek heeft punaises gestrooid! Na een flink portie chagrijnen over deze situatie hebben we in het schijnsel van onze hoofdlampen de banden gewisseld. Het zal je in de afdaling gebeuren met een gangetje van 60km/h....



Mensen weten niet waar ze mee bezig zijn. Absurd. Ik heb nu geen reserveband meer, dus dat wordt spannend. We gaan weer op weg. Het lastige is dat je nu maar blijft turen of je geen punaises ziet liggen...We kletsen wat af ter ontspanning. Maarten heeft nu de achternaam Lek i.p.v. Hek...en is direct aanvoerder van de wisselbeker! 
Het is echter helemaal niet ontspannend, het stijgingspercentage varieert namelijk tussen 9 en 11% en bochten zijn er niet. Het gaat alsmaar omhoog. Waarheen kan je niet zien, alleen voelen. Na een dik uur komen we eindelijk in de buurt van Chalet Reynard. Het begint langzaamaan licht te worden en de vogels worden ook wakker. Overdag is het een drukte van belang op deze klassieke Tour de France- route. Nu is er helemaal niemand. We benutten de volledige breedte van de weg om de ideale lijn omhoog te rijden. We beginnen aan de klim van de 6km 'Kale Berg'. Hoe hoger we komen, hoe lichter het wordt. Vlak voor de top kondigt de zon zich aan achter de bergen. Een schitterend beeld!

Precies om 6.00 uur in de ochtend staan we met z´n drieën voor de 1e keer op de top van de Ventoux! De eerste klim zit erop! Wat een fantastische ervaring! We trekken onze windjacks aan en beginnen aan de afdaling naar Malaucene om op tijd bij de start te zijn. De afdaling is geweldig. De opkomende zon is prachtig en maakt steeds meer van het landschap zichtbaar. Genieten! De afdaling gaat als een speer. De weg is lekker breed en goed te overzien. Met een vaart van 60- 70km/h zijn we binnen het half uur beneden en worden we welkom geheten door de organisatie en het inmiddels opgestelde peloton aan deelnemers. 

Marjan en Daan zijn er ook en Gerard en Marije met de truc.Gelukkig kan ik nog een extra reserveband lenen van Jan- Jaap (vanwege m'n hoge carbonvelgen past een standaard binnenband niet en mijn binnenband ligt op Maarten's fiets). M'n 2e ontbijt bestaat uit een banaan, een paar Snelle Jelle's en wat extra sportdrank. De bidon's bijgevuld en we kunnen er weer tegenaan. 




Op voor de 2e klim! Een mooi moment met z'n allen aan de start. Een heerst een gezonde spanning bij alle deelnemers. Nog een laatste reep in de achterzak proppen, een laatste kus en high five. Het aftellen begint en de hele meute gaat van start om klokslag 7.00u. Het zonnetje schijnt al lekker. En indrukkend is de enorme rij fietsers die al slingerend de eerste kilometers omhoog klimmen. Na enkele honderden hoogtemeters dunt het peloton al flink uit en hebben sommigen het al zichtbaar moeilijk. We moedigen elkaar aan. Ook mooi dat al die honderden deelnemers met een logo van AAARCHITECTEN op hun schouder fietsen. Dat is toch mooie reclame... Als ik terug ben in NL ga ik bij de telefoon zitten, bedenk ik me...Genieten is het tijdens deze 2e klim. Wat een mooi evenement is het toch!

Halverwege is de eerste stop na een pittig stuk van tegen de 13%. Ik maak eerst m'n voorraad uit m'n achterzakken op. Elke kilo is er een, zullen we maar zeggen. Na de stop gaat het weer flink stijl omhoog en buigen we na een haarspeldbocht naar links voor een steile enkele kilometers lang stuk met een stijging van boven de 11-12%. Dit heb je niet in de gaten, want de weg is hier heel breed. Het gaat lekker en ik haal steeds meer voorgangers in. Om half tien draai ik de laatste haarspeldbochten naar de top en ontmoet ik Daan op de top van de Ventoux! Een mooi moment! Daan is vandaag weer vrijwilliger op de top en pakt fietsen aan, deelt stempels, wast gezichten van de deelnemers. Hij is goed bezig! Na een korte pauze op de top begin ik aan de afdaling naar Bedoin. Het is al lekker warm, dus ik ben in m'n element als mooi-weer-fietser. Een korte pauze in Chalet Reynard en het tweede deel van de afdaling door het bos van Bedoin naar beneden. Overal oranje- zwart-witte fietspakjes die zich al zwoegend een weg banen naar boven. Om ca. half elf ben ik in Bedoin bij de start en zie ik Marjan en Marije die hier als vrijwilliger de deelnemers op weg helpen. Ik fiets nog even naar de parkeerplaats om m'n racefiets om te ruilen voor m'n MTB en begin ik met een voorraad van ca. 4 liter water aan de 3e klim. Het is inmiddels 30 graden, dus het is zweten. Na enkele kilometers in het bos is de afslag naar links het bos in, de Route Forestiere, de MTB route. Het eerste stuk is goed te doen, maar na een paar kilometer wordt de route steeds steiler en slechter. Volgens de beschrijving een niet onderhouden asfaltweg. Ik ervaar het als een rivierbedding. Het pad is in zeer slechte staat. Met het stijgen wordt het warmer en de schaduw minder. Ik zwabber van links naar rechts en probeer de beste route te kiezen. Het valt me behoorlijk zwaar en ik moet zowaar een paar ik afstappen om weer even op adem te komen. M'n ritme krijg ik niet en m'n bidons zijn in rap tempo leeg aan het raken. Hoog boven me en vooral nog heel ver weg is de top van de Ventoux...Als me hier iets gebeurt vind niemand me. Er is ook helemaal niemand op deze route. Een beetje ongemakkelijk gevoel.

Na 3 beklimmingen even op de foto met Daan.

Gelukkig wordt het na lang stoempen een stuk vlakker en kan ik weer opschakelen en tempo maken. De route gaat helemaal om de top heen en komt uiteindelijk 4km onder de top op de route vanuit Malaucene uit. Deze 4km voelen als een verademing na al dat gestuiter op het grindpad. Behoorlijk stuk kom ik om half drie in de middag voor de 3e keer op de top van de Ventoux aan. Weer ontmoet ik Daan en ga ik samen met hem op de foto. Dat beloofd wat voor volgend jaar....Of ik de 4e klim ga redden weet ik niet. Na wat langere pauze op de top stap ik toch maar weer op de MTB en begin aan de afdaling naar Chalet Reynard. Ik zit niet lekker meer en probeer af en toe even los te blijven van m´n zadel. Afdalen op de MTB gaat verder super. De Cube heeft geweldige schijfremmen en ligt als een blok op de weg. Bij Chalet Reynard ontmoet ik ook Marjan, Marije en Gerard en vul ik weer m´n bidons en achterzakken. Op naar Sault voor de 4e klim en laatste klim. 

Redelijk gaar halverwege de klim
vanuit Sault bij 38 graden...

Het wordt steeds warmer als ik afdaal richting Sault. Alsof je je haar aan het föhnen bent, zo warm is het hier. In Sault aangekomen is het tegen de 40 graden celsius! Weer m´n bidons leeg..(Ik heb inmiddels zo'n 12 liter water en sportdrank op en heb het gevoel een 'lekke koppakking' te hebben..
Weer even pauze onder de bomen is heerlijk. Terwijl ik met Egon sta te kletsen komt er een Nederlands stel naar ons die hier op de fiets zijn en stoppen ons € 20,- toe, voor ons goede doel! Een mooi gebaar! Om vier uur in de middag stap ik weer op de fiets en begin aan m'n laatste klim. De klim vanuit Sault wordt ook wel de 'mietjeskant' genoemd, omdat hij het minst steil is. Omdat ik al vanaf 3uur in de ochtend op de fiets zit is deze laatste klim niet echt gemakkelijk meer. De warmte maakt het loodzwaar. Ik fiets een stuk mee met een deelnemer uit Ede. Een beetje kletsen maakt dat je even de pijn in je benen vergeet. Het laatste stuk tot Chalet Reynard hebben we de gang er lekker in. Gelukkig staan Marjan, Marije en Gerard me op te wachten en hebben ze m'n auto met daarin m´n racefiets opgehaald. Ik zit echt niet lekker meer, dus de racefiets is een verademing. Ook de lichtere racefiets maakt het een stukje lichter. Ik begin aan de laatste 6 kilometer naar de top, maar moet na 50 meter omdraaien, want ik heb een lekke voorband...en dus komt dat bandje van Jan- Jaap nog goed van pas! Op de parkeerplaats gauw m'n bandje verwisseld en met enige vertraging aan de laatste kilometers begonnen. Het is nog steeds prachtig weer en de avondzon doopt alles in een goudgele gloed. Prachtig! Genieten! Bij de camper van Susan stop ik nog even voor een beker koud water en een fotomomentje. Michele rijd even met me mee met de auto om bij het monument van Simpson een foto te maken. Als herinnering aan deze bijzondere dag laat ik m'n kapotte binnenband achter bij het monument en trap de laatste kilometers naar de top. Ik weet er nog een kort sprintje op het steile stukje naar de top uit te persen en wordt hartelijk opgevangen door Marjan, Daan, Gerard en Marije. Het is gelukt! 4x Mont Ventoux! Het was erg zwaar. Met name de MTB rit naar boven was een killer. Maar ook 4x de Kale Berg beklimmen is mogelijk! 183km en 6020 hoogtemeters. De laatste afdaling is weer een feest met een prachtige avondzon op de berg!

Afdaling van de Mont Ventoux richting Malaucene