20 MEI 2013, EEN ONVERGETELIJKE DAG!!
De Mont Ventoux bij zonsopkomst.
|
Vroeg op vanochtend.. De wekker gaat om 5.30u.. Daan is al
aangekleed en zit al met de andere vrijwilligers en de organisatie aan het
ontbijt. Het wordt een schitterende dag vandaag. De zon komt al op als we op de
fiets zitten vanuit Mas des Amarens naar de start in Malaucene. Aan de start
komen we al onze vrienden tegen. Kletsen nog wat en maken foto’s. Marjan gaat
nog even op de foto met Gerard. We rijden voor hem en voor al die mensen die
met MS te leven hebben. Marjan die getobd heeft met haar gezondheid fietst ook
een beetje als overwinning op haar zelf. Om 7.00u klinkt de claxon van de truck
van Gerard en gaat het peloton van start!
Direct na de eerste bochten horen we de stem van Lukas Seunninga
achter ons. 73 jaar en gewoon meefietsen.. We horen nog van hem vandaag! Marjan
gaat prima bergop. We doen het rustig aan vandaag. Het gaat erom dat ze boven
komt. Niet de tijd telt. De klim vanuit Malaucene vind ik landschappelijk de fraaiste van de drie
beklimmingen, met wisselende vergezichten naar meerdere kanten van de berg. De
klim is behoorlijk zwaar met enkele lange stukken van 11-13%. Halverwege komen
we na een steil stuk van 13% bij de eerste tussenstop. Myrthe en Wieteke en
Susan staan ons op te wachten. We pauzeren even, drinken wat en nemen een
Snelle Jelle ( misschien helpt dit.... ). Onderweg veel enthousiasme van familie en
vrienden van deelnemers. We zijn dit
jaar met meer dan 10x zo veel deelnemers dan vorig jaar en dus ook met veel
meer mensen langs de route die ons aanmoedigen. Een geweldige sfeer! Na de tussenstop gaat het weer bergop en begint Marjan meer moeite te krijgen met de klim. Niet gek overigens....ze zit pas voor de negende keer op haar racefiets! Een topprestatie!
We stoppen nu wat vaker en probeer haar aan te moedigen toch vooral door te fietsen tot de volgende bocht...die dan natuurlijk veel te laat komt... Belangrijk bij bergop fietsen is dat je probeert op je fiets te blijven zitten en in je ritme te blijven. Maar dat is makkelijk praten als doorgewinterde berggeit... Na enkele stops en mentale overredingskracht van de berggeit stapt ze telkens weer op de pedalen en bereiken we samen na 3,5 uur de top van de Mont Ventoux! Klasse!!!
De laatste meters met de top in het zicht! Ze gaat het redden! Topmeid! |
Samen met Daan op de foto! Wat een mooi moment! |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten