PASSO DELLO STELVIO...2758m

Tijdens ons afscheidsfeest in Hooglanderveen bedachten we met een paar enthousiastelingen dat het wel leuk zou zijn om de Stelviopas te gaan fietsen na de zomer...Je moet immers wel een beetje in conditie blijven...
En dus werden er wat data uitgewisseld, een hotel geboekt in Bormio en stapten Cindy en Ed, Johan en William en Maarten, Theo en ik op donderdag 29 augustus in de auto om naar Italië te vertekken. Na een snelle rit via Duitsland en Oostenrijk moesten we tegen de avond nog de Umbrailpas en Stelvio over om in Bormio te komen. Bovenop de Stelvio komen we de Ed en Cin en Johan en William tegen. We maken wat foto's en kletsen wat om vervolgens af te dalen naar Bormio.

Na ingecheckt te hebben in het zeer gemoedelijke hotel Adele gaan we met z'n allen een hapje eten in een plaatselijk restaurant. Morgen willen we de Stelvio beklimmen vanuit Prato. Dit betekent dat we met de auto naar boven rijden vanuit Bormio, op de top parkeren en dan eerst aan de afdaling beginnen. Om onszelf maar wat moed in te drinken ( 48 haarspeldbochten nemen we vast een biertje...

Passo dello Stelvio, Prato zijde.

De volgende ochtend op tijd aan het ontbijt en met de auto naar boven gereden. De Stelvio is een schitterende en indrukwekkende pasweg. Vanuit Bormio voert de weg na ca. 10km door een ruige, nauwe kloof met galerijen. De weg is op sommige plaatsen niet breder dan

één auto. Boven parkeren we de auto's en beginnen we aan de werkelijk schitterende afdaling naar Prato.

Een afdaling met 48 haarspeldbochten vergt enig stuurmanskunst........

De weg slingert hier als een sliert spagetti naar beneden. We zien elkaar af en toe terug in de afdaling. Zelf ben ik niet zo'n daler, zeker niet als ik de weg onvoldoende ken. Ik fiets liever bergop.
Maar deze afdaling is wel heel indruk-wekkend. Het asfalt is prima. Dit is lang niet overal het geval in Italië.... We genieten maximaal van het prachtige weer en uitzicht. Wat een schitterende pasweg! 





















Om editie 2014 vast onder de aandacht te brengen hebben we ons in

Klimmen tegen MS tenue gehesen...

In Prato nemen we een kop cappuccino op het terras van een hotel.Na de koffie beginnen we aan 25,5km lange klim van Prato (916m) naar de top van de Stelvio (2758m). Al gauw valt de groep uiteen.

Ik fiets samen met Theo op kop. Het eerste deel van de klim is eenvoudig en gaat heel geleidelijk omhoog door het dal. Na een paar kilometer wordt het steiler en gaat de klim door het bos omhoog.





De eerste haarspeldbochten volgen. We maken nog wat foto's onderweg. Theo moet lossen en ik ga alleen verder. Het uitzicht op de omringende bergen wordt steeds spectaculairder. Ik tel elke bocht en zie na dik 2 uur klimmen op het asfalt de laatste kilometer. Nog een paar haarspeldbochten te gaan. Moe maar voldaan kom ik boven. Genieten deze pasweg! Wat een spektakel! Na een minuut of vijf zie ik ook Theo aankomen en volgen ook Edwin en Maarten. wat een prestatie van Maarten! OOk Cindy, Johan en William komen boven. Johan helpen we eerst van z'n fiets af, waarna hij gelijk het asfalt wil kussen in een poging de Paus na te doen....Het blijkt dat hij kramp heeft en niet overeind kan komen.....

 

EINDSTAND KLIMMEN TEGEN MS 2013.

Na onze mooie ervaringen op 20 mei op de flanken van de Mont Ventoux is op zaterdagavond 8 juni het slotfeest in Hooglanderveen. Een leuke en gezellige feestavond met prachtige herinneringen aan een prachtige dag met prachtige mensen.

Een film van team Vlinder maakt op een bijzondere manier duidelijk waar het om gaat bij Klimmen tegen MS. De kracht van beweging, elkaar inspireren, helpen en motiveren om zo veel mogelijk uit jezelf te halen.

Daan krijgt nog een warm applaus als jongste deelnemer! Geweldig om te zien. Iedereen kent hem natuurlijk. Hij stond heel de dag op de top van de Ventoux.

Dankzij alle sponsors, vrijwilligers, fietsers, wandelaars en supporters is een enorm bedrag opgehaald voor het Nationaal MS Fonds. Maar liefst € 473.082,- kon er na afloop van de editie Klimmen tegen MS 2013 op de rekening van het Nationaal MS Fonds worden bijgeschreven. Geld dat zal worden gebruikt voor medicatie, voorlichting, trainingsprogramma's, coaching en het ondersteunen van onderzoeksprogramma's die gericht zijn  op het verbeteren van de kwaliteit van leven voor MS patiënten op korte en langere termijn. KLIMMEN TEGEN MS 2013 op 20 mei was een onvergetelijke dag!

KLIM 4 KLIMMEN TEGEN MS 2013!



Myrthe in de klim

Na onze prestatie van gisteren en de geweldige ervaring van deze fantastische dag bied ik Susan en Myrthe aan om de volgende dag met hen mee te fietsen en nog een klim naar de top te maken. Susan en Myrthe hebben gisteren fantastisch werk gedaan als vrijwilliger en konden dus niet meedoen aan het evenement.







We starten niet zo vroeg vandaag. We hebben de tijd. Zelf neem ik voor de verandering de ATB. Ondertussen probeer ik al fietsend de dames op de foto te zetten. De klim gaat hen beide prima af! Onderweg worden we aangemoedigd door Patricia Holtjer, die ons ook nog even op de foto zet. Zij heeft gisteren ook even 3 de klim gedaan! Halverwege nog even een stop en dan het tweede deel van de klim. Myrthe is al ver vooruit. Zij fietst een sneller tempo. Na ca. 2,5- 3uur worden we warm onthaald op de top van de Mont Ventoux.
De afdaling zien de dames niet zitten. Zij gaan met de auto mee naar Malaucene. Zelf mag ik nog even helemaal los in de afdaling. Op de ATB haal ik met gemak 70km/h. Gelukkig heb ik een dijk van een fiets met een stel geweldige schijfremmen erop. Heerlijk. In een half uur ben ik beneden en nemen we in Malaucene een warme kop chocolademelk met slagroom.
Bedankt allen voor deze mooie dagen in de Provence!!



Proficiat Susan en Myrthe! Super gedaan!



KLIMMEN TEGEN MS 2013. WAT EEN MOOIE MOMENTEN.....

Na de 1e klim dalen we af naar Chalet Reynard de splitsing naar Bedoin en Sault, circa 6 km onder de top aan de andere zijde van de berg. De Mont Ventoux is aan deze zijde helemaal kaal en ziet er uit als een desolaat maanlandschap, bestaande uit stenen, stenen en nog eens stenen. Vandaag hebben we geweldig fietsweer. Het is fris, maar de zon schijnt en er is nauwelijks wind. Het kan er spoken op de Mont Ventoux. De naam zegt genoeg... Vorig jaar daalde de temperatuur onder nul en fietsten we in de stromende regen....



Marjan met Cindy bij Chalet Reynard.

Na de afdaling naar Chalet Reynard ga ik in sneltreinvaart door het bos naar beneden naar Bedoin, om weer wat tijd 'in te halen' voor de 2e en 3e klim die ik nog moet maken. De klim vanuit Bedoin gaat me goed af. Dit 1e stuk tot Chalet Reynard is het meest lastige stuk van de 3 beklimmingen: de route van ca. 13km klimt constant 10-11% en kent geen rustmomenten. Bovendien heb je geen uitzicht op de omgeving en denk je na een paar kilometer: dit bos kan me gestolen worden...onder het motto: ook zo'n last van al dat groen?











Halverwege pak ik bij de tussenstop nog even de massage mee bij Wieteke en Myrthe. Die meiden zijn een en al enthousiasme. Met glimmende pootjes bergop. Het gaat nu nog lekkerder. ( zal met de massage te maken hebben...)  Na een korte tussenstop bij Chalet Reynard en het aantrekken van de beenstukken begin ik aan de 2e helft van de 2e klim naar de top. Het gaat me zeer goed af en ik heb er flink de gang in. Voor de foto trek ik nog gauw even m'n shirt strak... AAARCHITECTEN is per slot van rekening subsponsor van Klimmen tegen MS, net als vorig jaar. Ik passeer Hanny, die met een speciale aangepaste ligfiets als MS patiënt de Mont Ventoux beklimt. Dat is pas knap! Zelf moet ik dan natuurlijk die berg 'met gemak' drie keer kunnen fietsen. Bij elkaar 135km waarvan de helft bergop met zo'n 4350 hoogtemeters. Een 4e keer zit er dit jaar niet in. Hiervoor kom ik tijd te kort. Volgend jaar dan maar.

Even wat drinken op de top en dan weer gauw in de afdaling naar Sault. Daan doet goed z'n best. Helemaal in z'n element vangt ie fietsers en wandelaars op, deelt hij stempels uit, pakt hij fietsen aan van vermoeide klimmers en moedigt hij de deelnemers aan om vooral nog een keer aan de klim te beginnen. Hij heeft er zichtbaar lol in!




De helpende hand...

 

         Theo voor de 3e keer boven. Die is er klaar mee....
Bernice en Daan vangen Theo op.



 

In de laatste kilometers van de prachtige afdaling naar Sault komen Maarten Hek en Lukas Seunninga mij tegemoet. Zij zijn al aan hun derde klim begonnen. In Sault nog even gepauzeerd en een banaan gegeten om na een kwartiertje ook aan de derde klim te beginnen. De klim uit Sault is makkelijkste klim, maar wel de langste van de drie beklimmingen. Met een behoorlijk tempo fiets ik het stuk van Sault naar Chalet Reynard. Marjan verteld me dat Maarten en Lukas net begonnen zijn aan het laatste stuk naar de top. Ik besluit ook te vertrekken in een poging samen met hen de laatste kilometers naar de top af te leggen. De benen zijn nog goed en halverwege, 3km onder de top heb ik Maarten en Lukas ingehaald en fiets we gedrieën het laatste stuk.  Maarten is helemaal stuk. Lukas en ik geven hem alle ruimte om alleen in de handen van z'n geliefde en familie te fietsen. Een prachtige moment. Kippenvel!

De laatste meters....Lukas, Maarten en ik.

 

Mooi moment: Maarten en Lukas op de top na 3 beklimmingen!

Even een knuffel van de 'ouwe taaie'. Respect voor Lukas!

 

3x de Mont Ventoux!!!

 

Daan, onze topsupporter! Klasse!

Dankzij deze kanjers werd Klimmen tegen MS 2013 een groot succes!



En hem kan je er goed bij hebben....Topper! Die is voor jou, Gerard!

 

 20 MEI 2013, EEN ONVERGETELIJKE DAG!!


 

De Mont Ventoux bij zonsopkomst.







Broer en zus...nog even een fotomomentje samen voor de start.
We fietsen voor Gerard, voor al die mensen die met MS te leven
hebben en ook een beetje voor onszelf.
Marjan gaat 1x de Mont Ventoux op vandaag.
Ik ga proberen 3x de berg te beklimmen.
De spanning is al een beetje te lezen....we hebben er zin in!











 

Aan de start om 7.00u in de ochtend. Nog 1 minuut en dan gaan we los.

Theo Visser kletst nog wat met z'n buurman. over

welk verzet en wanneer alles zeer gaat doen.....

Ook Theo, m'n fietsmaat doet dit nu voor de 2e keer mee met

Klimmen tegen MS! Een topper die Theo!







Marjan nog fit.....in de klim vanuit Malaucene.







 

      

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Vroeg op vanochtend.. De wekker gaat om 5.30u.. Daan is al aangekleed en zit al met de andere vrijwilligers en de organisatie aan het ontbijt. Het wordt een schitterende dag vandaag. De zon komt al op als we op de fiets zitten vanuit Mas des Amarens naar de start in Malaucene. Aan de start komen we al onze vrienden tegen. Kletsen nog wat en maken foto’s. Marjan gaat nog even op de foto met Gerard. We rijden voor hem en voor al die mensen die met MS te leven hebben. Marjan die getobd heeft met haar gezondheid fietst ook een beetje als overwinning op haar zelf. Om 7.00u klinkt de claxon van de truck van Gerard en gaat het peloton van start!

Direct na de eerste bochten horen we de stem van Lukas Seunninga achter ons. 73 jaar en gewoon meefietsen.. We horen nog van hem vandaag! Marjan gaat prima bergop. We doen het rustig aan vandaag. Het gaat erom dat ze boven komt. Niet de tijd telt. De klim vanuit Malaucene vind ik  landschappelijk de fraaiste van de drie beklimmingen, met wisselende vergezichten naar meerdere kanten van de berg. De klim is behoorlijk zwaar met enkele lange stukken van 11-13%. Halverwege komen we na een steil stuk van 13% bij de eerste tussenstop. Myrthe en Wieteke en Susan staan ons op te wachten. We pauzeren even, drinken wat en nemen een Snelle Jelle ( misschien helpt dit.... ). Onderweg veel enthousiasme van familie en vrienden  van deelnemers. We zijn dit jaar met meer dan 10x zo veel deelnemers dan vorig jaar en dus ook met veel meer mensen langs de route die ons aanmoedigen. Een geweldige sfeer! Na de tussenstop gaat het weer bergop en begint Marjan meer moeite te krijgen met de klim. Niet gek overigens....ze zit pas voor de negende keer op haar racefiets! Een topprestatie!

We stoppen nu wat vaker en probeer haar aan te moedigen toch vooral door te fietsen tot de volgende bocht...die dan natuurlijk veel te laat komt... Belangrijk bij bergop fietsen is dat je probeert op je fiets te blijven zitten en in je ritme te blijven. Maar dat is makkelijk praten als doorgewinterde berggeit... Na enkele stops en mentale overredingskracht van de berggeit stapt ze telkens weer op de pedalen en bereiken we samen na 3,5 uur de top van de Mont Ventoux! Klasse!!!



Marjan tijdens de laatste kilometers...



 







Ze zit stuk...maar we geven natuurlijk niet op...





 

 

 



De laatste meters met de top in het zicht! Ze gaat het redden! Topmeid!

 

Samen met Daan op de foto! Wat een mooi moment!

 

 

DE REIS NAAR FRANKRIJK EN DE VOORBEREIDINGEN OP LOCATIE

Na een vermoeiende reis met heel slecht weer en veel files komen we pas om tien uur 's avonds aan in Entrechaux. Daar treffen we de organisatie van Klimmen tegen MS en Gerard en Marije die met de vrachtauto alle spullen naar Frankrijk hebben gebracht. We kunnen nog een salade krijgen (de keuken was eigenlijk al gesloten) die we ons prima laten smaken.

                    Aan het ontbijt met z'n allen. Gezellige boel!



                                   Daan aan het werk in Entrechaux

De volgende dag moet Daan al direct aan het werk in Entrechaux als vrijwilliger om te helpen bij de inschrijvingen. Ook de volgende dag moet hij aan het werk en gaan Marjan, Theo en ik vast even de benen op spanning brengen. We rijden via de Col de la Madeleine naar Bedoin en genieten een lekkere lunch bij een heerlijk zonnetje op het terras in Bedoin. 

Terug krijgen we een buitje regen op ons dak. De Mont Ventoux zit in de wolken...

In de middag gaan we nog weer even naar Entrechaux om de organisatie te helpen bij het lossen van de vrachtauto van Gerard. Edwin geeft aan dat we door moeten werken...er komt een onweersbui aan volgens de buienradar... In no time wordt de lucht zwart en barst een hagel- en onweersbui los. Na een half uur ligt er een paar centimeter ijs op de parkeerplaats...

 

       Op de top ligt verse sneeuw.....het is 19 mei 2013...

Morgen schijnt het goed weer te zijn. Ik twijfel of ik toch maar beter de mountainbike kan nemen om de Mont Ventoux te beklimmen..Op de top van de Mont Ventoux schijnt er nog sneeuw te liggen... We besluiten zelf maar even een kijkje te gaan nemen en rijden met de auto vanuit Malaucene de route naar de top. Zes kilometer onder de top moeten we echter omkeren. Een sneeuwschuiver komt ons tegemoet. De bestuurder geeft aan dat de pasweg afgesloten is vanwege sneeuwval en gladheid. Dat wordt nog wat morgenvroeg...

 

 

 

Om acht uur 's avonds komt de top van de Mont Ventoux uit de wolken en staan we nog even met z'n allen buiten te kletsen. De fietsen worden aan een laatste controle onder-worpen en de kleding wordt al vast klaargelegd. De volgende ochtend is het stralend weer!!